Strata i marnotrastwo

Gdybyśmy spożywali 3500 kilokalorii dziennie przez całe nasze życie, któregoś dnia pewnie byśmy po prostu wybuchli. Dorosły człowiek z niewielkim poziomem aktywności fizycznej potrzebuje około 2000 kilokalorii dziennie. Według średniej światowej, aby taka ilość mogła znaleźć się na talerzu, wliczając straty, więcej niż 4600 kilokalorii musi być zebrane z pola – przewyższa to ponad dwukrotnie ilość trafiającą do konsumpcji!

Żywność trafia do pojemnika na śmieci, by wszystko w supermarkecie wyglądało świeżo i ładnie oraz było dostępne przez cały czas, ale także dlatego, że kupujemy więcej niż zjadamy. Nie da się uniknąć pewnych strat, np. łupiny warzyw, ale większości z nich – a pewnością, tak . W Europie i innych uprzemysłowionych regionach większość strat żywności następuje w przetwórstwie, handlu detalicznym, gastronomii i gospodarstwach domowych. W tropikalnych i mniej rozwiniętych regionach świata ilość żywności, która nie trafia z pola do przetwórstwa jest największa: żywność pleśnieje, psuje się, zjadają ją szczury i insekty, lub po prostu nie zostaje zebrana. Również w UE występują takie straty po zbiorach. Kiedy marchew, ziemniaki lub inne warzywa nie spełniają normy detalicznej, tony żywności są niszczone lub pozostawiane na polu.